Necesidades da obra

Para a realización de "Notas de cociña" atopamos tres nomes, os cales non serían actores senón persoas. O mesmo ocorre co espazo, onde precisamos construir unha realidade no escenario: unha mesa onde se poida cociñar de verdade, con comida real, onde cada "actor" poida preparar o prato que máis lle guste, con fogóns, cacharros, pratos, verduras, carne, aceite e todo o que precise.

Tamén atopamos símbolos esenciais para comprender as escenas, coma a letra da canción de Robert Johnson: "Sweet home Chicago" ou unha xigantesca reprodución da Gioconda de Leonardo da Vinci. Unha vez adentrados na obra, atopamos outras necesidades coma o coral de Bach.

Carlos, Carola, Duarte, Perico e Román.

RODRIGO GARCÍA

Rodrigo García nado en Buenos Aires no 1964. É un director de teatro, dramaturgo e escenógrafo arxentino, fundador da compañía "La Carnicería Teatro". Vive en España dende 1986, xunto con Francia onde se desenrolou a súa carreira teatral. No 2009 recibíu o Premio Europa Nova Realidade Teatral.

Fillo de inmigrantes, no ano 1986 decide irse a España para tentar desenrolar a súa carreira coma director e dramaturgo. Atopándose en Madrid comeza a traballar coma publicitario compaxinándoo xunto coa súa produción teatral, este traballo acompañarao durante 18 anos. Nesta época coñece á compañía "Espacio Cero". Despois coñece ao que será un dos seus mais estreitos colaboradores durante a súa carreira, Carlos Marquerie, que dende o Teatro Pradillo armou un espazo para a creación interdisciplinar, favorecendo os cruces coas artes plásticas e a música, especialmente os encontros entre o teatro e a danza. Cando Marquerie deixa o teatro Pradillo en 1996 para construir a compañía Lucas Cranach: a sala madrileña da rúa Ercilla, La Cuarta Pared, a que acolle a García as súas propostas.

Durante os anos noventa a súa obra, diáloga de forma potente co paisaxe artístico contemporáneo: instalacións, videocreación e performance. Procurando levar á escena a liberdade que os artistas plásticos empregan á hora de elaborar as súas pezas, máis alá das formas do teatro tradicional, sumerxíndose nunha transformación nas relacións do este. A medida que transcurren os anos noventa a súa creación evoluciona cara un tipo de comunicación escénica máis directa, máis explícita nos seus referentes sociais e tamén máis físico.

O escenario devolve á sociedade de consumo, moralista e hipócrita, o seu rostro degradado e cínico. A este periodo responden as súas obras máis coñecidas, aquelas que lle abriron as portas do teatro público europeo e os festivais internacionais, O monstruoso aparece de forma espontánea alí onde o orgánico vese privado de límites. García recurre ao "o despreciable" coa intención de adentrarse no que o denominaba o "universo do mal". "Para ambos artistas o descontrol, o caos, o desorden, a sexualidad e, mesmo o corpo, infunden medo e inxectan o temor nos espectadores. Pode resultar difícil entender que unha obra cunha violencia crítica expresada de forma tan directa.

OBRAS:

• "Esto es así y a mí no me jodáis" (2010)
• "Muerte y reencarnación en un cowboy" (2009)
• "Versus" (2008), con Patricia Álvarez, David Carpio, Amelia Díaz, Rubén Escamilla, Juan Loriente, Nuria Lloansi, David Pino,Daniel Romero, Víctor Vallejo, Isabel Ojeda; idea e dirección: Rodrigo García; produción: Sociedade Estatal de Conmemoracións Culturais (SECC).
• "En algún momento de la vida deberías plantearte seriamente dejar de hacer el ridículo "(2007), con Luca Camiletti, Jorge Horno, Agnés Mateus; texto, espacio e dirección: Rodrigo García; produción: Laboratorio Nove e Teatro da Limonaia de Firenze.
• "Cruda, vuelta y vuelta, al punto, chamuscada" (2007), con Juan Loriente e os murgueiros de Buenos Aires; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Festival d’Avignon.
• "2186" (2007), con Juan Navarro, Diane Busatil e Stefano Scodanibbio; música: Stefano Scodanibbio; texto, espacio e dirección:Rodrigo García; produción: DRO Festival, Italia.
• "Arrojad mis cenizas sobre Mickey" (2006), con Nuria Lloansi, Juan Loriente e Jorge Horno; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Teatro Nacional de Bretagne, Escena Nacional de Annecy, La Carnicería Teatro.
• "Aproximación a la idea de la desconfianza" (2006), con Juanjo de la Jara, Agnés Mateus, Jorge Horno, Jean Benoix Ugeux; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Bonlieu Escena Nacional de Annecy, La Carnicería Teatro.
• "Accidens (matar para comer)" (2004), con Juan Loriente; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Teatro Mercadante de Prato, La Carnicería Teatro.
• "Prefiero que me quite el sueño Goya a que lo haga cualquier hijo de puta"(2004), con Gonzalo Cunill; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: La Carnicería Teatro.
• "Agamenón" (2004), con Rubén Ametllé, Gonzalo Cunill, Nico Baixas, Anne Maud Meyer, Juan Navarro e Stanstill; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Teatro di Nápoles- Fundazione Orestiadi, Gibellina Sicilia.
• "Rey Lear" (2004), Comedie de Valence, Francia, con Nicolas Bouchaud, Marc Bodnar, Angélique Colaisseau, Frédérique Loliee, Anne-Maud Meyer; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Comedie de Valence-Centre Dramatique National Drôme-Ardèche, Valence.
• "Jardinería humana" (2004), con Idurre Azkue, Nico Baixas, Teo Baró, Sonia Gómez, Núria Lloansi e Angélica Riquelme; textos, dirección escénica, escenografía: Rodrigo García; coprodución Théâtre National de Bretagne-Rennes, Théâtre de laVille-Paris, Festival d’Automne-Paris, Le Cargo-Maison de la Culture de Grenoble TNT-Théâtre National de Toulouse Midi Pyrénées.
• "La historia de Ronald el payaso de McDonalds" (2003), con Rubén Ametlle, Juan Loriente e Juan Navarro; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Citemor 2002 Portugal e La Carnicería Teatro.
• "Compré una pala en IKEA para cavar mi tumba" (2003), con Patricia Lamas, Juan Loriente, Rubén Escamilla, Ana María Hidalgo; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: La Carnicería Teatro, INAEM, Comunidad de Madrid.
• "Les cons" (2001); texto, espacio, iluminación e dirección: Rodrigo García; produción: Teatro Saint Gervais Genève, Bonlieu Escena Nacional de Annecy.
• "A veces me siento tan cansado que hago estas cosas" (2001), con Rubén Ametlle, Nico Baixas, Juan Navarro, Rubén Escamilla e Standstill; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Sitges Festival Internacional.
• "Somebody to love" (2001), con Miguel Ángel Altet, Gonzalo Cunill, Juan Loriente, Jimmy e o canciño; espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Festival La Alternativa, Madrid.
• "Creo que no me habéis entendido bien" (2001), con Marcial di Fonzo Bo y Boris; texto, espazo e dirección: Rodrigo García; produción: Teatro de Les Lucioles y los Encuentros de Pont a Mouson, Francia.
• "Aftersun" (2001),dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Somebody to love"(2001).
• "Haberos quedado en casa, capullos", (2000),dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Conocer gente, comer mierda" (1999), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Protegedme de lo que deseo" (1998), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "El carnicero español" (1997), dramaturxia: Rodrigo García.
• "Nova" (1995),dirección: Rodrigo García.
• "El dinero" (1994), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Prometeo" (1992),dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Matando Horas" (1991), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Martillo" (1989), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.
• "Acera Derecha" (1989), dramaturxia e dirección: Rodrigo García.

Carlos, Carola, Duarte, Perico e Román.

Obxetivo xeral

"O CDG, coma ente pública descentralizada, propón producir e distribuír "Notas de Cociña" de Rodrigo García nun local de formación estable (o Salón Teatro de Compostela) ademais dunha xira polas principais cidades de Galiza. Un proxecto cun claro interese de achegarse á sociedade galega mediante a elección dun elenco fácilmente recoñecible polo público ao que vai dirixido, cun risco focalizado e producido para cumprir o obxetivo a curto prazo".

Carlos, Carola, Duarte, Perico e Román.

Nota de Benvida

Queremos inaugurar este blog chamado "Notas de cocina". Neste espazo analizaremos a obra de título homónimo de Rodrigo García dende o punto de vista da industria do espectáculo.Comezaremos analizando dita obra e, deixando a un lado o representado anteriormente, partiremos de cero nesta produción e pouco a pouco iremos subindo o avance do noso traballo.

Sen máis despedímonos, unha aperta e un saúdo.

Grazas e benvidos.